در سطح سیاسی: تعریف محورهای اقتصادی کشور و اجرای عملکرد طبق برنامه های توسعه، به عنوان مثال پیشنهاد می شود محورهای اقتصادی ایران کشاورزی، نفت، انرژی های غیر فسیلی مثل برق و اصناف، تکنولوژی های نوین و شرکت های دانش بنیان، قرار گیرد.
سیاست عملی 1: ما نباید استقلال اقتصادی از نفت داشته باشیم بلکه باید استقلال از فروش نفت داشت. از آنجا که نفت مبنای توسعه اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی کشورهای پیشرفته است. باید برنامه ریزی های دقیق و سریع برای ایجاد هرچه بیشتر صنایع پالایش و پتروشیمی داشت. و همچنین توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی یکی از اولویت های اساسی باید تعریف شود. صنایعی چون نساجی، تولید مواد شوینده، انواع لاستیک و پلاستیک و….
سیاست عملی2: کشاورزی و تعداد بسیار زیاد فارغ التحصیلان آن می تواند یکی از محورهای مهم اقتصادی و عامل پیشرفت باشد که باید توسط متخصصان برنامه ریزی های لازم صورت گیرد.
سیاست عملی 3: اصناف، و همه ی مشاغل قابلیت و آمادگی تبدیل به مراکز تجاری و کارخانجات صنعتی را دارند و همه ی آنها باید مورد حمایت ویژه قرار بگیرند.
سیاست عملی 4: اصلاح قوانین کار و تولید: به نحوی که کارفرمایان مشاغل کوچک هم بتوانند افراد را به کار گیری کنند و برای آنها به کار گیری افراد هزینه های سنگین نداشته باشد.
